نقد غزلی از مولانا براساس نظریۀ نقد خیال ژیلبر دوران

از خیال عارفان تا تخیل ژیلبر دوران

«خیال» و «تخیل» جوهرۀ اصلی هنر و ادبیات هستند؛ از وهم گرفته تا رؤیا و الهام و مراتب قدسی، از دورۀ یونان باستان تا فلسفه و عرفان اسلامی، همه با خیال و تخیل پیوند دارند. این دو واژه اگرچه نزدیک‌اند، تعاریف متفاوتی دارند. توجه به خیال در عرفان اسلامی قرن‌های چهارم تا ششم هجری و حتی پس از آن، جایگاهی ویژه داشت؛ به‌طوری‌که سهروردی در قرن پنجم عالم مثالی خیال را تعریف کرده است. اما در همین دورۀ زمانی...

خوانش غزلی از مولانا براساس الگوی پرسش محور

در مواجهه با متن ادبی می‌توان به شیوه‌های گوناگونی به تحلیل و شرح آن پرداخت و ابعاد معنایی متن را آشکار نمود. هرچند استفاده از نظریه‌های ادبی در تحلیل متن، افق معنایی تازه‌ای به روی خواننده می‌گشاید و موجب پویایی فرایند خوانش و قرائت متن می‌شود، هیچ‌یک از نظریه‌های ادبی به‌تنهایی نمی‌تواند نگاهی کل‌نگر و جامع به همه ابعاد متن داشته باشد و خواننده را به فهمی حداکثری از متن برساند؛ ازاین‌رو لازم ...

تطبیق غزلی از مولانا با غزلی از سنایی براساس مؤلفه‌های مکتب سوررئالیسم

  سرچشمۀ بسیاری از اصول و روش‌های فکری و ادبی مولانا را باید در شعر سنایی جست؛ وجود برخی مؤلفه‌های سوررئالیستی در اشعار مولانا نیز می‌تواند از جملۀ این تأثیرپذیری‌ها باشد و می‌توان گفت که اندیشه‌های سوررئالیستی یا شبه سوررئالیستی، در اشعار هر دو شاعر، البته با شدت و ضعف، وجود‌ دارد. در پژوهش حاضر، با روش توصیفی-‌ تحلیلی، دو غزل سوررئالیستی از سنایی و مولانا بررسی و وجوه اشتراک و افتراق آن دو د...

نشانه‌شناسی غزلی از مولانا

Mowlanā Jalāl al-Din muhammad Rūmi(604- 672 h) is one of the iranian poets and Sufis. For those who don’t know Mowlavi well understanding the concepts in his gazals is a demanding task. The existence of mystical expressions, his broad knowledge of various Islamic sciences, and cultural and literal traditions can be regarded as causes of this. In spite of the growing trend of researching o...

برجسته‌سازی در غزلی از مولانا

تحقیق حاضر با رویکردی از تحلیل ساختاری به نام برجسته­سازی فرم و محتوای غزلی از مولانا را مورد بررسی قرار می‌دهد. برجسته­سازی به معنای ظرفیت شاعر در بکارگیری بازی‌های زبانی و موسیقایی و امکانات هنری خود است. به گونه‌ای که طرز بیان خود آشنازدا و برجسته­ساز باشد. مولانا با بهره­گیری از سازه‌های برجستگی متن از قبیل بازی­های آوایی، واژگانی، نحوی و موسیقایی، هماهنگی جالب میان ساختار...

تحلیل صورت¬های خیالی در شعر پایداری بر اساس نقد ادبی جدید (روش ژیلبر دوران)